با توجه به اهمیت پدافند غیرعامل و ضرورت افزایش انعطاف‌پذیری و مقاوم سازی سازه‌ها در برابر انفجار، برخورد و ضربه نیاز به مقاوم سازی ساختمان ها در برابر اینگونه بارها در سراسر جهان به چشم می خورد. از جمله سازه‌های حیاتی که باید پدافند غیرعامل را در مورد آنها رعایت کرد می‌توان به ساختمان‌های دولتی، بانک‌ها، پل‌ها، ساختمان‌های نظامی، تاسیسات شهری، سفارت‌خانه‌ها و … اشاره کرد. علاوه بر انفجارهایی که عامل انسانی دارند، انفجارهایی که ناشی از وقوع حادثه در نیروگاه، پتروشیمی و … نیز هستند، جای نگرانی فراوانی دارند.
کامپوزیت های FRP به عنوان روشی مناسب برای ترمیم، تقویت و بهسازی لرزه ای سازه ها شناخته می شود. عملکرد صحیح این مصالح در جهت افزایش مقاومت و شکل پذیری سازه مورد نظر نیازمند نصب و اجرای ماهرانه کامپوزیت های FRP توسط نیروی مجرب و متخصص می باشد. علاوه بر به کارگیری تکنیک های حرفه ای نصب FRP پس از اجرا به منظور اطمینان از عملکرد صحیح و کارآمد مصالح FRP تست هایی انجام می شود. که از جمله می توان به تست کشش FRP و تست Pull-off اشاره کرد. که به ترتیب مقاومت کششی FRP و چسبندگی آن را می سنجند. آزمایش های مذکور طبق دستور استانداردها و نشریه های بین المللی FRP انجام خواهند شد.
با توجه به گسترش روزافزون استفاده از کامپوزیت های FRP در مقاوم سازی، بهسازی و ترمیم سازه ها انتخاب روش اجرای مناسب کامپوزیت های FRP نیز امری مهم و قابل تامل است. دو شیوه مطرح در اجرای کامپوزیت های FRP روش تسلیح با اتصال خارجی EBR (چسباندن ورقه های FRP بر سطوح خارجی سازه ها) و روش نصب در نزدیک سطح NSM است که بر اساس ایده کارگذاشتن مصالح مقاوم کننده در شیارهای تعبیه شده درسطح تیرها شکل گرفته است. با گسترش صنعت مقاوم سازی مشخص شد که روش رایج EBR دارای کاستی هایی مثل جدا شدن ورق FRP، نداشتن عملکرد و مقاومت مناسب در برابر حرارت است. بنابراین روش نصب در نزدیک سطح مورد توجه قرار گرفت. مبنای روش NSM قرار دادن میله یا ورقه های کامپوزیت در شیارهای تعبیه شده در سطح بتن و ایجاد پیوستگی لازم با اپوکسی است.
بطورکلی مقاوم سازی سازه های بتنی موجود یا مرمت آنها به منظور تحمل بارهای مضاعف طراحی،بهبود نارسایی های ناشی از فرسایش، افزایش شکل پذیری سازه یا سایر موارد با استفاده از مصالح مناسب و شیوه های اجرایی صحیح بطور متعارف انجام می گردد. استفاده از صفحات فولاد ی به صورت پوشش خارجی، غلاف های بتنی یا فولادی و پس کشیدگی خارجی تعدادی از روش های موجود است. استفاده از کامپوزیت های FRP از جمله روش های نوین بهسازی سازه است که در سال های اخیر در صنعت مقاوم سازی بسیار مورد توجه بوده است.
FRP مصالحی کامپوزیت ساخته شده از دو بخش الیاف و ماتریس (رزین) هستند که الیاف آن در یک یا چند جهت قرار دارند. لمینت یا ورق FRP از روی هم قرار گرفتن یک یا چند لایه الیاف و رزین و فشردن آنها ساخته شده است. الیاف پلیمری می تواند از جنس کربن، شیشه یا آرامید (کولار) باشد. در هر جهت حجم الیاف FRP بیشتر باشد در آن جهت مقاومت کامپوزیت بیشتر خواهد بود. آرایش یک جهتی الیاف پلیمری دارای مقاومت و مدول الاستیسیته بالاتری نسبت به سایر آرایش ها می باشد. چنانچه الیاف تماما در راستای صفر درجه باشند؛ مقاومت کامپوزیت در آن جهت خوب بوده و خواص مکانیکی ضعیفی در راستای 90 درجه از خود بروز می دهند چرا که در راستای 90 درجه رزین بار را تحمل می کند نه الیاف.
مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای سازه ها در کشورهای لرزه خیز مانند کشور ایران امری مهم و اجتناب ناپذیر است و یافتن راه حل مناسب جهت مقاوم سازی ساختمان ها و ترمیم و تقویت سازه ها اهمیت شایانی پیدا کرده است. انتخاب شیوه مناسب جهت انجام مقاوم سازی امری مهم و حرفه دای است. روش های متفاوتی جهت انجام پروژه های مقاوم سازی وجود دارد. از جمله روش های سنتی مقاوم سازی می توان به استفاده از روکش یا ژاکت بتنی و فلزی، شاتکریت، کابل های پیش و پس تنیده اشاره کرد. اجرای روش های سنتی نیاز به فضای زیادی دارند و اغلب در برابر شرایط محیطی آسیب پذیر می باشند. استفاده از کامپوزیت های FRP از روش های نوین مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای سازه ها است. محصولات FRP مقاومت مناسبی در برابر کشش، خوردگی،خستگی و خزش دارند و علاوه بر این چگالی پایین و وزن اندکی دارند. اجرای کامپوزیت های FRP به سهولت انجام گرفته و نیاز به فضای زیادی ندارد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
